In de jaren ’20 werden er in Utrecht een aantal zogenoemde woonscholen gebouwd. Deze bestonden tot eind jaren ’70 en het waren wooncomplexen voor ‘onmaatschappelijken’: mensen waarvan men vond dat ze niet tussen de gewone mensen konden wonen. In de woonscholen werd de bewoners geleerd hoe ze netjes dienden te wonen en hun kinderen op te voeden.

Babbe de Thouars, een oud-collega van mij uit mijn Bromettijd, maakte een documentaire over dit fenomeen. Daarin halen oud-bewoners van het verdwenen Houtplein, het Anthonieplein en de (tweede) Hooipoort herinneringen op aan een gevoelig verleden.